کد مطلب:34959 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اعتقادات

از جمله تعبيراتي كه مربوط به مقدمات قيامت است و در قرآن آمده است چيست؟

از جمله تعبيراتي كه مربوط به «مقدمات قيامت» است تعبيري است كه در سوره انبياء آيه 104 بعد از اشاره به قسمتي از پاداش نيكوكاران و كيفرهاي بدكاران آمده است «يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأ،نا أَوَّلَ خَلْق نُعيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا اِنّا كُنّا فاعِلينَ» [روزي كه ما آسمان را همچون طوماري درهم مي‎پيچيم، سپس همانگونه كه آفرينش را آغاز كرديم آن را باز مي​گردانيم، اين وعده​اي است كه ما داده​ايم و قطعاً آن را انجام خواهيم داد].



«سِجِلْ» از ماده سَجْل (بر وزن سَطْل) به معني دلو بزرگ و پر از آب است و ريشه آن را به معني «جمع كردن و ذخيره نمودن براي ريختن و منتشر ساختن» دانسته​اند، به همين دليل به دلو بزرگ «سَجْل» گفته مي​شود، و «سِجِلّ» (با كسر سين و جيم و تشديد لام) به اوراقي كه مطالب را بر روي آن مي​نويسند و گاه آن را به صورت «طومار» به هم مي​پيچند، گفته​اند، و در اين صورت تعبير طي السجل گفته مي​شود.



بعضي نيز بر اين باورند كه سِجلّ به معني كتابهائي است كه احكام قضائي و صورت دعاوي و مانند آن در آن نوشته و جمع​آوري مي​شود، و لذا تسجيل به معني ثبت كردن و قرار دادن و اثبات نمودن آمده است (قاموس، مفردات، و التحقيق، و كتب ديگر.).



به هر حال ظاهر آيه اين است كه در پايان جهان و آستانه قيامت، تمام آسمانها به هم پيچيده مي​شوند، همانگونه كه در آغاز به صورت توده واحدي بوده​اند، و اين چيزي است كه در علم امروز نيز به آن تصريح شده كه عالم هستي در آغاز به صورت توده واحدي بوده، سپس به عللي كه درست نمي​دانيم به سرعت به دور خود به گردش درآمد، و بر اثر نيروي گريز از مركز اجزاء آن از هم دور مي​شوند، و هم اكنون عالم در حال گسترش است، ولي احتمالاً بعد از رسيدن به حد نهائي گسترش، بازگشت شروع مي​شود، و بار ديگر با سرعت به سوي مركز جهان حركت مي​كنند، و سرانجام به هم مي​پيچند و توده واحدي را تشكيل مي​دهند، و اين پايان نظام اين جهان است.



بار ديگر حركت نويني آغاز مي​گردد، و زمين و آسمان جديدي به وجود مي​آيد كه جهان ديگري را تشكيل مي​دهد.



طبق اين معني هيچ نيازي به اينكه آيه را به صورت بيان كنائي تفسير كنيم نداريم، هر چند بسياري از مفسران به سراغ معاني كنائي رفته​اند، شايد به خاطر اين جهت كه اين تفسير در آن زمان مطرح نبوده است. ولي به هر صورت جمع شدن آسمانها به معني نابودي مطلق آنها و از ميان رفتن عالم ماده نيست، چرا كه قرآن با صراحت در آيات متعدد مي​گويد انسانها از قبرها برمي​خيزند، و استخوانهاي پوسيده لباس حيات در تن مي​پوشند، و خاكهاي حاصل از پوسيدن بدنها باقي مي​ماند و جمع مي​شود و حيات نوي را آغاز مي​كند.

---

پيام قرآن ج 5


ايت الله مكارم شيرازي و ساير همكاران